Masculine en feminiene liefde

Voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde

Wat is er veel over geschreven. Vaak wordt er geschreven dat voorwaardelijke liefde niet goed is, want je stelt voorwaarden aan iemand en dan pas hou je wel of niet van diegene, terwijl onvoorwaardelijke liefde beschreven wordt als de heilige graal. Tevens stellen sommigen de nieuwe energie waar de mensheid naar toe gaat in de vijfde dimensie (5D) ook gelijk aan een energie in onvoorwaardelijke liefde. 

Yin Yang

Mannen en vrouwen hebben beide een mannelijk deel en een vrouwelijk deel, yang en yin, een persoonlijke- en een christus-natuur, een lichaam en een ziel, voelen en denken, zijn en doen. 

Yin – Feminine 

Het vrouwelijke is een ‘zijns wezen’. ‘Er zijn voor iemand’, zorgen voor iemand.
Het feminiene correspondeert met de persoonlijke natuur.
Het lichamelijke, de instincten en het voelen
De drie onderste chakra’s
De belichaming
Luisteren, ontvangen, aantrekken, verleiden.
De beweging die van het vrouwelijke uit gaat is een aantrekkende, de verleiding. Magnetisch, aantrekken.
Zwart: yin, vrouwelijk, zijn, zorgen, naar binnen gericht, stilstaande energie
Feminiene, onvoorwaardelijke liefde

Yang – Masculine

Het mannelijke is een doelwezen. Durven, doen, presteren, manifesteren.
Het mannelijke correspondeert met de hogere of christus natuur.
Het meta-fysische, het denken en het hogere zelf
De bovenste drie chakra’s
De bezieling
Uitspreken en geven/nemen, doen, veroveren.
In de rust bestaat het masculine uit beschermen en begrenzen.
Wit: yang, mannelijk, manifesteren, ambitie, naar buiten gericht
Masculine, voorwaardelijk, het vorm een oordeel. Niet zozeer op de persoon als geheel maar op bijvoorbeeld zijn of haar gedrag. 

Wat als het niet of/of is maar en/en?

De mens lijkt soms zo vast te zitten in de dualiteit dat er een keuze gemaakt moet worden in zwart of wit, goed of slecht.
Of – Of
Terwijl we vaak beter kunnen spreken in termen van En – En.
Wat betreft de fysieke wereld is dat vaak niet mogelijk. We worden als kind geboren met een vrouwelijk of een mannelijk geslacht.
Maar in het meta-fysische, in ons denken en in ons handelen kunnen we besluiten te om bijvoorbeeld te luisteren, een vraag te stellen, of zelf het woord te nemen.
En deze keus is niet een permanente. Deze kan je afwisselen. En als je praat betekent het niet meer dat je gestopt bent met luisteren.
Zo is het ook met liefde. De mens hoeft geen (bewuste of onbewuste) keuze te maken om van iemand of onvoorwaardelijk of voorwaardelijk van iemand te houden. Verderop zal ik dit verder uitwerken aan de hand van ouder-kind en liefdesrelaties. 

Zonder voorwaarden

Vanaf nu praat ik niet meer over voorwaardelijk en onvoorwaardelijke liefde, omdat ik merk hoeveel lading er op die woorden zitten, ik spreek van:

Masculine en feminiene liefde

Doorgaans heeft de man meer aanleg voor masculine liefde en de vrouw meer aanleg voor feminiene liefde. Dit betekent niet dat dit altijd zo is, er zijn genoeg relaties waar dit is omgedraaid. 

Links naar video’s

Deze materie is zo veelomvattend, het heeft mij geholpen om de links naar de video’s erbij te bekijken. 

Yin Yang in de op-voeding

Yang: masculine liefde: ambitie en begrenzen

Stel iemand krijgt een kind. De vader en moeder gaan het kind ‘opvoeden’.  Dat zoen zij ‘bewust of onbewust’. Bewust is als ze zich een beeld vormen, over wat ze het kind willen meegeven.

Of je er nou wel of niet bewust van bent, het leven gaat vooruit, het staat niet stil. Al doende is de baby tijd op een gegeven moment voorbij en ga het niet alleen meer om  verzorgen. Andere kwesties gaan een rol spelen zoals:  begrenzen, belonen en straffen, leefregels, schermtijd, bedtijd, omgangsnormen. Of een ouder er nu wel of niet bij stil staat of heel bewust of onbewust mee bezig bent, het komt op ieders pad. Men gaat in dit proces bewegen. Vanuit de eigen opvoeding en vanuit alles wat men heeft gezien, gehoord en ervaren hebt heeft men een beeld, een ambitie over het ouderschap, over wat men het kind wil meegeven etc. Hoe men het wil voeden en wil op-voeden. 

Yin: feminiene liefde:  het zijn en het verleiden 

Dus je mannelijke deel ervaart ambitie om bijvoorbeeld naar een doel te werken dat je kind voor zichzelf kan koken op het moment dat het op zichzelf gaat wonen. De vrouwelijke kant verleid het kind door het te laten meehelpen met koken, mee de markt op en verschillende producten te laten proeven. Een fijne sfeer creëren tijdens het koken en eten. Zonder de ambitie überhaupt te hoeven noemen  wordt er door de vrouwelijke kant een fijne en liefdevolle sfeer gecreëerd, waarin het kind kan leren, fouten kan maken, kan groeien, kan ervaren en experimenteren. 

Het is dus niet letterlijk de vrouw die verleid en de man die ambieert en grenzen trekt. Het kan ook de man zijn die beide doet of de vrouw. 

Achteraf vinden onze kinderen het leuk te vertellen dat ze ooit pasta maakten, zonder de pasta af te gieten. Of laatst had de jongste cup cakejes gebakken zonder de boter. Ze moest er hard om lachen en daarin zie ik dat er een veilige sfeer is ontstaan om fouten te mogen maken. Onze oudste van 14 jaar kookt heerlijke champignonsoep en vind het leuk om te helpen met koken, het ligt hem ook echt en daarin wordt hij gezien en geprezen. Alledrie lusten ze vrijwel alles en vinden ze het heerlijk om nieuwe smaken en gerechten te ontdekken. 

Dat gaat niet zomaar, daar zit zowel mannelijke liefde als vrouwelijke liefde in…het is een proces waar eerlijke feedback geven bij hoort. 

Feedback vanuit masculine liefde kan zijn dat er streng wordt toegezien, dus grenzen gesteld worden, dat ze ook leren om op te ruimen, uiteraard naar gelang hun leeftijd. Kinderen zijn van nature zo dat als ze iets gebruiken, ze het laten liggen en naar het volgende ingredient gaan, gevolg, een grote bende. Dat is iets wat ze te leren hebben en dat is helemaal ok. Maar ook leren om met messen, machines  en vuur om te gaan. 

Feedback vanuit feminiene liefde kan zijn dat je ze wederom verleidt door ze te prijzen als ze goed hebben opgeruimd, of in elk geval hun best hebben gedaan. Ik merk ook dat verantwoordelijkheid geven ze kan laten groeien van trots. Ze zijn nog trotser als ze helemaal zelf cakejes hebben gebakken en ook nog eens een schone keuken hebben achtergelaten, omdat ze weten hoe fijn papa en mama dat vinden en terwijl ze op die manier in de keuken bewegen, zullen ze ook ervaren dat het fijner koken is zo, dat het overzicht geeft, rust en ruimte. Dat is een proces, dat gaat met vallen en opstaan. Er is geduld voor nodig en herhaling. 

Verleiden zit hem ook in het laten bakken of koken wat ze lekker en leuk vinden. Je laat ze in de weer gaan met cupcakes, dat vinden de meeste kinderen leuk. Je begint bijvoorbeeld niet met aardappels leren koken. 

De masculine liefde maakt wel dat er een punt komt dat ze niet alleen maar zoete lekkernijen bakken, maar ook leren een smoothie of gezonde soep te maken. Dat ze wel leren aardappels schillen en koken. Dat koken ook betekent dat je jezelf leert voeden. Daar horen ook minder leuke klusjes bij.
Vanuit de mannelijke ambitie: ‘jij gaat vanavond eens lekker en gezond voor ons koken.’
Als ik het in het extreme trek heb je:
Toxische feminine liefde: kinderen laten eten wat ze lekker vinden, ook als dat elke avond junkfood is.

Toxische masculine liefde: 

Kinderen alleen laten eten wat gezond is, bijvoorbeeld alleen maar raw food. 

Wat mij betreft gaat het om de balans. Zolang de ambitie van ouders in balans is, dus niet, je moet een master chef worden, maar, ik wil dat je leert jezelf goed te voeden, komt er vanzelf een middenweg die bij het kind past. 

Voor ons werkt de 80-20 % regel goed. 80% is je basis qua voeding, vers, biologische, zelfgemaakte voeding en 20% is genieten van een ijsje, een frietje of wat dan ook. 

Die waterige pasta hebben we niet opgegeten om ze te pleasen. Dan zouden ze die zelf ook hebben moeten eten, en kinderen weten echt wel wanneer iets wel of niet lekker is. Alleen maar positieve feedback geven zou de waarde ervan afzwakken en is dus niet zo geloofwaardig. 

Laatst ging Rogier schilderen met de jongste. Zij was bezig met een schilderij van een vos en hij was zelf ook aan het schilderen. Hij liep even weg en toen hij terugkwam had ze dikke zwarte snorharen geschilderd. Hij dacht bij zichzelf: ‘wat heeft ze nou weer gedaan, dat is zonde’….zij vroeg: ‘papa, wat vind je van mijn schilderij?’ Hij zegt: ‘ik vind het prachtig’….

’s avonds zitten we te eten en kijkt ze nog eens naar haar schilderij en zegt ze: ‘ik vind die snorharen niet mooi geworden op mijn schilderij, ze zijn veel te dik’. 

Zo zie je, kinderen voelen echt wel aan of iets mooi of niet mooi is. Als hij eerlijk had gezegd, ‘ik vind je schilderij prachtig, ik zou alleen de snorharen nog iets bijwerken, zal ik je daarbij helpen’ dan had ze dat waarschijnlijk heel fijn gevonden en was ze bevestigd in haar oordeelsvermogen. Zo leren kinderen met feedback omgaan, ze leren dat schilderen een proces is en energie en geduld vergt en ze leren dat het niet erg is als het even mis gaat. 

‘De grootste universele wond is afwezig vaderschap’

Aldus de conclusie van de documentaire Absent. 

Voor WO11 was het heel gebruikelijk dat kinderen tussen hun 13 tot ongeveer 17 jaar meehielpen in het huishouden of in het bedrijf gingen meehelpen waar hun vader werkte….zo leerden ze gaandeweg wat het betekende om volwassen te worden, steeds meer verantwoordelijkheden. In bepaalde culturen werd de overgang van jongen naar man geïnitieerd. Die periode heet tegenwoordig adolescentie, een periode om jezelf te leren kennen, waarin veel jongens zich afvragen: ‘wat is mijn rol? Waar hoor ik bij, ‘do I have, what it takes to be a men’? Stuurloos blijven jongens jongens….Zonder rolmodel is het al helemaal een groot vraagteken. Het lijkt erop dat mensen niet willen opgroeien. Jongens geraken agressief ofwel passief, met alle gevolgen van dien m.b.t. partnerkeuze en (toxische) masculine en feminine liefde. 

Nou wil ik niet stellen dat vroeger alles ‘beter’ was. Er ging veel meer tijd naar het huishouden en brood op de plank krijgen. Er was minder ruimte om te ontdekken wie je was en wat je graag wilde. 

Een meisje zonder de erkenning van een vaderfiguur, zal op zoek gaan naar waardering en liefde van andere jongens/mannen. Zij heeft dankzij de natuur wel een initiatie van meisje naar vrouw, namelijk haar menstruatie. 

De documentaire is indrukwekkend en deed mij realiseren hoe groot deze wond is. Hoeveel vaders zijn er werkelijk aanwezig? Letterlijk maar ook figuurlijk….Aanwezig in hun energie, aandacht, betrokkenheid, fysiek contact (knuffelen) … Hebben een gezonde, liefdevolle relatie met zichzelf en zitten lekker in hun lijf, hebben een gezond midden gevonden…? Ik wil hier niet een schuldige aanvragen, het gaat niet om de schuldvraag. Vaak hebben mannen, de vader van nu, zelf ook geen rolmodel gehad. Deze wond gaat al generaties terug, en de vaders en opa’s van nu weten dus zelf niet beter. 

Er is veel meer uit de documentaire te halen, aanrader!

Kan een kind weten wat het nodig heeft om als volwassene op eigen benen te staan?

Het lijkt erop dat de reactie op de prestatie maatschappij, waarin kinderen al jong getoetst en getest worden en aan allerlei voorwaarden moeten voldoen, zodat ze binnen het systeem passen, een maatschappij is waar we het kind volgen in zijn of haar leerproces, zonder teveel sturing van buitenaf. Het kind heeft zelf tenslotte alle wijsheid al in zich. 

Is dat zo? 

In de film ‘Coach Carter’, laat Carter  (CC) gezonde voorwaardelijkheid zien. Hij ziet het grotere plaatje en ziet dat een groot deel van de jongens die top sporter (basketbal in dit geval) willen worden het niet halen en op straat belanden. Het is goed dat de universiteit ze de mogelijkheid geeft om de top te bereiken, echter de deal is dat ze ook investeren in hun mentale ontwikkeling, studeren in dit geval. 

Coach Carter heeft met een groep kinderen een contract afgesproken om ze als team te helpen een topteam te worden met basketballen, de voorwaarde is dat ze voldoendes halen voor hun verdere vakken. De school is hier ook van op de hoogte. 

Coach Carter is een goeie coach en de studenten zijn talentvol, maar hij komt erachter dat zijn groep doorgaans slechte cijfers haalt. De school gedoogd dit, en ook de ouders vinden vooral dat hun kind op basketbal moet focussen.

Als gevolg hiervan stopt CC de lessen en sluit de gymzaal, net toen het team bezig was met een winning streak.
Coach Carter weet, in een ‘vaderrol’, dat deze kinderen ook hun mentale ontwikkeling te voeden hebben.
Hoe dit verder gaat…ga de film kijken, er zit zoveel in… Een gezonde ouder of ouderfiguur heeft vaak wel ideeën wat goed is voor zijn of haar kind. Zo is bewegen gezond. Ik weet dat mijn ouders vonden dat ik op een sport ‘moest’, ik mocht zelf kiezen wat ik leuk vond. Ik mocht zelfs een paar keer wisselen, zo heb ik altijd gesport in mijn jeugd en ook kunnen uitzoeken wat echt bij mij past. 

Masculine liefde: ‘je gaat lekker sporten’, want dat is o.a. belangrijk voor de ontwikkeling van een gezond lijf. 

Feminiene liefde: verleid door het kind zelf de keuze te geven, door mee te gaan naar een proefles, door ruimte te geven…

Begrenzen, hoe dan?

De manier waarop je als ouder begrenst is ook weer een balans vinden.
Stel je kind is game verslaafd

Toxische masculine liefde: ‘het is nu klaar, je mag helemaal niet meer gamen, zo wordt het nooit wat met jou, je kan helemaal niks’

Toxische feminiene liefde: ‘ach, laat hem/haar toch, hij vindt het zo leuk’

Masculine liefde: ‘Ik merk dat je verslaafd bent aan het gamen, ik ga je helpen om tot een gezonde balans te komen. Om af te kicken geen scherm meer komende week.’

Feminiene liefde: ‘hoelang vind je zelf ok qua schermtijd? Hoe merk je in je lijf wanneer je er teveel in opgaat?’
‘Wat zijn nog andere dingen die je leuk vind om te doen? Wat zou je willen leren? Zullen we samen…..’?
Begrenzen vanuit eigen frustratie of uit liefde, om een kind te begeleiden naar verantwoordelijkheid. 

Hoe meer je zelf bewustzijn hebt op je emoties en gevoelens en behoeftes, hoe meer je daarnaar weet te handelen, hoe fijner de sfeer zal zijn in huis. Kinderen zijn een mooie spiegel, soms is dat confronterend. Je kan het ook zien als waardevolle boodschappen voor jezelf. 

Kan je jezelf geven wat je kind nodig heeft?
Kan je zelf je verslaving beheersen?
Kan je zelf je kwetsbaarheid laten zien?
Kan je zelf verantwoordelijkheid nemen?
Maak je tijd vrij om te doen wat je inspireert?
Geef je je grenzen aan?
Durf je naar binnen te gaan om te voelen wat er te voelen valt?
Ik hoef niet perfect te zijn, perfectie zit hem in de erkenning dat ik mens ben, groei, leer, bloei … en ik elk moment een andere keuze kan maken….

Masculine en feminiene liefde in de liefdesrelatie

Ook in partnerschap, de relatie is liefde altijd in beweging. De ambitie maakt dat je, in een gezonde relatie, het beste uit jezelf en de ander wil halen. Je moedigt je partner aan om toch te gaan sporten, omdat je weet dat het hem goed zal doen bijvoorbeeld. Of je moedigt hem of haar aan om te praten over pijnlijke stukken in zichzelf, zodat er geheeld kan worden en je partner meer rust kan ervaren. Dat zal er voor iedereen anders uit zien. Het gaat er niet om in welke mate hier bewustzijn op zit of hoe diep, hoog, ver mensen hiermee zijn. 

Bovenstaande lijkt op zichzelf al een behoorlijke uitdaging te zijn voor veel mensen. Ook nu lijkt de universele wond van afwezig vaderschap bepalend. 

Toxische masculine liefde

In de docu ‘Absent’ wordt uitgelegd dat een jongen dan wel agressief of passief gedrag kan gaan vertonen bij een afwezige vader. 

Agressief: willen domineren, overheersen, controle, willen bepalen om zichzelf zo ‘mans’ te voelen. 

Toxische femieniene liefde

Passief: initiatiefloos, weinig interesse in jou als partner, verzorgd willen worden, geen verantwoordelijkheid nemen…gevoel nergens bij te horen dus nooit ‘man’ geworden.

Voor de vrouw:

Agressief: gericht op carrière, niet willen onderdoen voor de man, veroordelend naar andere vrouwen, zich willen bewijzen, vaak onbewust om zich te bewijzen, omdat ze de erkenning van hun vader nooit gehad hebben. 

Passief: zichzelf wegcijferen om voor anderen te zorgen, bemoederend naar partner, manipulatief, initiatiefloos. Vanwege gebrek aan waardering en erkenning van een vaderfiguur in de jeugd zichzelf niks waard vinden, zorgen voor anderen geeft gevoel van nodig zijn. 

Uiteraard zijn er allerlei varianten te verzinnen en gradaties. Ook hier gaat het niet om de schuldvraag, maar om inzicht in ons gedrag en hoe er meer balans kan komen, zodat er ruimte komt voor groei en bloei. 

Overspel

De kans op overspel is groot. Tenminste, dat bewijzen de cijfers hieromtrent wel. Als blijkt dat je partner de leegte niet kan vullen en je samen meer het gevoel hebt dat je geleefd wordt door alle verplichtingen,  ipv het leven van je dromen te leiden, komt de verleiding en misleiding dat het met iemand anders beter zou zijn. Tenslotte geeft die andere persoon wel die aandacht waar je naar verlangt, zowel seksueel als mentaal. Je voelt je gezien en begrepen en ja, daar was je nou juist naar op zoek. 

Morele bezwaren zouden de rem er nog op kunnen houden, maar leidt vaak niet naar een duurzame relatie met de huidige partner. 

Handelen is makkelijk te veroordelen, niet-handelen is lastiger.

Wanneer een van de twee zwicht en de ander komt daar achter is vaak degene die vreemd gaat de boeman. De partner en de omgeving hebben hun mening klaar. Handelen is tenslotte makkelijker te veroordelen dan passiviteit. Toch ben je allebei verantwoordelijk voor de relatie….

• Wat doe jij om tegemoet te komen aan de ander?
• Welke verdiepende vragen stel jij aan de ander?
• Ken je zijn of haar diepere verlangens, behoeften?
• Wanneer heb jij je partner verrast?
• Wat doe je uit eigen belang en wat doe je belangeloos voor je partner?
• Voel jij je lekker in je lijf en zo niet, neem je hier verantwoordelijkheid voor?
• Je voelt je ‘niet begrepen’, in hoeverre vertel je over jezelf? Hoe goed ken jij je partner?

Wederom, geen schuldvraag….vooral eerlijkheid naar jezelf toe. 

Eigen ervaring

Ik was al jong op zoek naar erkenning van jongens/mannen. Waar ik dat eerst zocht in jonge mannen, voelde ik al snel de behoefte om te gaan voor een krachtige man. Tijdens mijn relaties met ‘jonge’ mannen werd ik bitchy. Ik daagde mannen uit en nam ze mee in mijn drama. Ik zocht naar grenzen en achteraf kan ik wel zeggen dat ik niet echt lief was. Toxische masculine liefde. 

Toen kreeg ik een relatie met een 11 jaar oudere man, ik was 19 jaar. Hij was een echte man man, dat kende ik nog niet. Ik raakte steeds meer verstrikt in zijn leven, vriendschappen sneuvelden, omdat ik me volledig op hem stortte. Ik voelde me heel klein en onzeker. Hij was dominant, daagde mij uit, de rollen waren omgedraaid. Achteraf zie ik deze relatie als destructief. Iets werd in mij wakker, een onzekerheid die ik daarvoor nog niet ervoer. Ik ging me anders gedragen, 1 van de dingen was dat ik niet at waar hij bij was. Ik maakte mezelf heel klein: Toxische feminine liefde. 

Toen ontmoette ik mijn huidige partner, Rogier. Ik was 22 jaar en was net in ‘de grote stad’ komen wonen. Als ik toen had geweten dat ik nu nog bij hem zou zijn zou ik je hebben uitgelachen. Hij overigens ook. Ondanks dat alle omstanders, familie en vrienden, hun bedenkingen hadden en vooral onze verschillen zagen, overwonnen we vele spoken. 

Tweelingzielen

Als ik lees en hoor over tweelingzielen dan voel ik dat wij dit leven. Onze zielen zijn complementair aan elkaar. Onze relatie is er 1 van hard werken. Wat hebben we veel strijd gevoerd, ik zou er een boek over kunnen schrijven. We werden uitgedaagd door het leven. Meerdere keren stond ik op het punt weg te lopen, wat ben ik blij dat ik ben gebleven. Diep van binnen wist ik altijd wel dat ik te blijven had. Hij is mijn geweten zeg ik altijd, inmiddels neem ik zelf verantwoordelijkheid voor mijn geweten. We steunen elkaar de beste versie van onszelf te worden, hiernaar te handelen, te leven.