Vanaf kleins af aan heb ik altijd gevoeld (gehoopt) dat er ‘meer’ was in het leven. Ik zag mensen bewegen in hun aller daagse ritme en het leek zich dan versneld af te spelen. Net als in zo’n film waarin je het razendsnel dag en nacht ziet worden en mensen een soort pionnetjes, een soort robots zijn. Ik had dat gevoel vaak als ik in de bus of trein zat. Het gaf een soort mysterieus gevoel, alsof ik erbuiten stond. Ik denk dat het woord, ‘melancholisch’ er ook bij past.

Het leven nam me mee en ik kreeg het steeds drukker met studie, met een huis verbouwen, met het krijgen van kinderen, met een verantwoordelijke baan, met een hoop sociale verplichtingen. Het mysterieuze gevoel verdween wat naar de achtergrond. Het is echter nooit helemaal weggeweest, mijn intrinsieke motivatie om mezelf onder de loep te nemen, om te ontdekken, mijn behoefte aan vrijheid aan echtheid is er altijd geweest. De ommekeer was voor mij mijn eerste Ayahuasca reis in 2012. Er volgden er later meer, maar met deze eerste reis is er iets ontwaakt in mij. Mijn geest verruimde zich, daar waar ik altijd het gevoel had dat dit mogelijk was, gebeurde.

We (ik en Rogier) begonnen dit door te trekken naar ons dagelijkse leven. Stapje voor stapje… het begon ermee dat we de tv de deur uit deden. Oftewel, Rogier zei dat hij stuk was en voor ik het wist was ik er zo aan gewend dat ik hem niet eens miste. De zuigkracht van dat apparaat verdween en we kijken wel films of eens iets terug, maar dan heel gericht…zonder de zap neiging.

Ik merkte dat er meer ruimte kwam voor creativiteit. Afgelopen jaren is ons huis qua inrichting met ons meegegroeid. Ik heb de logica of het idee hoe het eruit hoort te zien losgelaten. We zijn veel meer gaan voelen wat de ruimte voor ons betekend en welke energie er fijn is en tja, dat wisselt zo nu en dan, dus we sjouwen geregeld met meubels, net zolang tot het weer klopt.

De laatste tijd ben ik ook het idee gaan loslaten dat mijn kinderen op allerlei sporten en clubjes moeten. We hebben een paar jaar ringen en een rekstok in de woonkamer gehad met judo matten eronder, ze zijn daardoor ongemerkt zo sterk. De ringen zijn nu weg en nu worden er heel wat radslagen en handstanden gemaakt. De matten nodigen als vanzelf uit tot bewegen. Dit betekent niet dat ik erop tegen ben, want ik merk ook dat als ze wel ergens op zitten ze er door geïnspireerd raken.

Voeding, ook zo’n sterke waar ik sterk in geprogrammeerd ben. Met het gezin elke ochtend/avond aan tafel, ook als niemand er echt zin in heeft. Regelmatig met z’n allen, en soms ook niet.

Vegetarisch of niet…..geen van beiden, iets ertussenin, periodes van wel (biologisch) vlees en periodes niet. Een hele avond netflixen, JA, vaak heerlijk ontspannend en NEE, er is nog zoveel meer.

Ik heb afgelopen periode zoveel losgelaten aan ideeën en overtuigingen. Ik kan nog wel 100 voorbeelden noemen. Ideeën losgelaten over geld verdienen, over hard werken, over wat vriendschap is, over wat een liefdesrelatie is, over voeding, over spiritualiteit, over opvoeden etc. Het mooie is dat ‘het mysterieuze gevoel’ van vroeger nog nooit zo ‘echt’ heeft gevoeld. Ik heb me nog nooit zo dichtbij mezelf gevoeld…het mysterie blijk ik echt te kunnen leven!

De gelijkwaardigheid van vrouwen

114

Simon Petrus zei tot hem:
Stuur Maria van ons weg, want vrouwen zijn het leven niet waard.
Jezus zei:
Zie, ik zal mij met haar verbinden en haar tot mens maken, opdat ook zij een levende geest worde, net als jullie mannen. Want ook iedere vrouw die mens wordt zal het koninkrijk der hemelen binnengaan.

https://www.thomasevangelie.info/template/start/toelichting.php?logion=114