Onderstaande tekst heb ik geschreven terwijl ik met mijn partner R in gesprek was. Zijn manier van denken, van verwoorden intrigeert me en helpt me om het grotere geheel te kunnen blijven ‘zien’.
Sommige onderwerpen worden wellicht wat cryptisch beschreven, stel gerust een vraag…zeer welkom…
‘‘Ontwaken’ kent niet zozeer een einde, in de zin van, nu ben ik ‘wakker’, nu weet en snap ik alles.
Het lijkt meer op een afwisselende periode van stilstaan, reflecteren en de andere kant van initiëren, zoeken, delen, in gesprek gaan….
Het is ook niet zo dat je iets eerst wel doorzag en de volgende dag niet meer, het verdiept zich eerder. Je kan nog verder terug ‘kijken’ en ‘weten’.
Terugkijkend, vooral gekenmerkt door een aantal triggers. Wat ik veel mensen hoor vertellen is dat ze binnen hun beroep of gebied waar ze reeds affiniteit mee hadden, beseffen dat de geschetste werkelijkheid niet klopt met de ervaren realiteit. Voor mij was dat onder andere mijn (R) ervaring tijdens de financiële crisis in 2008 en de onjuiste of verdraaide verhalen die ik las in de kranten…
Voor een andere, waarschijnlijk de grootste groep mensen, werd het ‘ontwaken’ voornamelijk getriggert door de (mis)informatie met betrekking tot de actualiteit, of dat nu de 45ste Amerikaanse president of de geschetste pandemie is.
Al snel werd duidelijk (voor een groeiende groep mensen wereldwijd) dat veel officiële verhalen, die als waarheden verkondigd zijn, niet lijken te kloppen met de realiteit om ons heen.
‘Ontwaken’ brengt de verantwoordelijkheid met zich mee om rust te vinden in het besef dat er wezenlijk iets niet klopt. Dat er wel degelijk andere kennis beschikbaar is van wat en hoe dan wel, maar dat maakt nog niet dat het mogelijk is om ‘alles’ te kennen.
Tevens kunnen ‘we’ al een tijdje concluderen dat wij als mensheid meer weten dan we voor mogelijk houden. Veel informatie is beschikbaar. Het enige dat nog in de weg lijkt te staan zijn diegenen die de overtuiging hebben dat sommigen altijd wel ergens mee weg komen en dat vooral dat soort dingen ‘toch nooit veranderen’.
Hun kracht, uitgeoefend van de ene op de andere mens, voor langere periode, geboren uit de behoefte mensen in hun potentie te beperken of te remmen, houdt een tijdje stand, maar niet oneindig.
Indien de mens langzaam van generatie op generatie evalueert, in het fysieke domein, in het mentale en als uiteindelijk alle Chakra’s genoeg meedoen is het nieuwe normaal van de derde transformatie binnen het leven, het vinden van eigen Christus bewustzijn, of hoger bewustzijn, onafwendbaar.
Ondanks dat, in tegenstelling tot de puberteit die tot stand komt van moeder natuur, deze alleen tot stand komt, vanuit de eigen vrije wil.
‘Men’ kan wel controle blijven handhaven, maar het evolueert. We evolueren ook in onze moraliteit, dat kan je wel tegenhouden, maar niet oneindig, dat wordt steeds meer zichtbaar.
In vroegere tijden werd met grof geweld de elite, de adel verwijderd. Dat gebeurt nu niet. In ‘het nieuwe normaal’, zal men geen respect hebben voor diegene die de Koning afslacht. Dat is niet waar je naartoe wil, dus dat is ook niet de manier om iets te realiseren.
Je kan continue blijven schaken, stukken heen en weer schuiven, of je geeft remise aan of er heeft iemand gewonnen. Het is niet meer oorlog voeren tussen landen die het niet eens zijn over de land grenzen, of tussen volkeren, of tussen homo of hetero, blank en zwart, rijke en arm. Het gaat nu om een kleine groep machthebbers t.o.v. de mensen, de burger.
Kan de hoogste klasse zich een klasseloze maatschappij voorstellen?
Er was ooit een tijd dat het beeld en de realiteit overeenkwamen. Als een koning je ter dood veroordeelde, hoe onterecht ook, dan gebeurde dat voor de ogen van het hele dorp…
Komt nu het beeld van vrijheid, democratie, beschaving, technologische vooruitgang, overeen met de realiteit?
Zijn we zo democratisch en vrij zoals wordt geschetst op het moment dat het erop aankomt?
Op de momenten dat het er niet op aan komt is het minder zichtbaar.
Als je de huidige situatie als een strijd beschouwt kan deze oneindig lang duren. Maar het
het is een collectief bewustzijn proces. In dit proces bewegen mensen op verschillende plaatsen. Sommigen geven het energie, andere proberen het een en ander tegen te houden, een derde is in ontkenning. Tegelijkertijd is het niet afhankelijk van individu A of B. Ieders bijdrage beïnvloed het proces wel, hoe en wanneer we daar komen, maar veranderd niets aan de uitkomst.
Het is niet zozeer de uitkomst van de strijd, maar een bewustwording van een steeds groter groeiende groep mensen, dat waarheid vele malen krachtiger is dan een geconstrueerde illusie.
Satish Kumar voorziet, verwacht, al jaren, een omslag in authentiek leiderschap. Naast dat het klopt dat dat moeilijk te vinden is, onder de zogenaamde ‘wereldleiders’, zal vooral de verbinding van de nieuwe technologie, en de daarmee gepaard gaande noodzaak tot wederkerigheid in transparantie, ons tot collectief hiernaartoe bewegen.
Waarbij authenticiteit een stuk verder gaat dan congruentie. Bij de laatste doe je wat je zegt (of dat nou iets positiefs of negatiefs is), bij de eerste doe je wat je zegt, met het inzicht dat je datgene doet waarvan je zou willen dat iemand anders zou doen als hij of zij de leiding zou hebben gekregen. Hoe wil jij dat er met jou omgegaan wordt?’