A call for new culture creators. …..
Archive for category: [D]_dagboek
terugblik 2021
Een dag om terug te kijken, te reflecteren…Afgelopen jaar was het meest onstuimige jaar van mijn leven tot nu toe. Ik heb veel geschreven en de titel van mijn document heet: ‘opnieuw beginnen’…Als ik terug kijk zou de titel ‘loslaten’ gepaster zijn. De behoefte is opnieuw beginnen, maar om dat werkelijk te kunnen doen had ik eerst los te laten.
Gedachten die weleens door mijn hoofd gaan zijn: ‘hadden we niet beter de kinderen op hun (eerste) school kunnen houden? Hadden we niet beter alleen voor een vakantie naar Hongarije kunnen gaan? Hadden we niet beter eerst de verkoop van het huis rond moeten krijgen? Hadden we überhaupt al veel eerder ons huis moeten verkopen…Enzovoorts…. Waarschijnlijk zijn er best een aantal mensen die nu instemmend knikken van, ‘JA, je hebt er wel een zooitje van gemaakt, ik had allang voorzien dat het mis zou gaan…’
En toch zit het hele leven nou juist in al die ervaringen. Je kunt niet uit een systeem breken als je voorzichtig op de deur klopt en vraagt, ‘mag ik er misschien uit’? We hadden ons kunnen afvragen hoe het was om te emigreren naar Hongarije, internet kunnen afstruinen, alle gevaren en moeilijkheden op een rijtje kunnen zetten, wikken en wegen en dan waren er altijd meer argumenten geweest om het niet te doen, of later als zus of als zo…
Ik ben er trots op dat we gewoon gegaan zijn. We hebben het geleefd, niet voorzichtig een beetje, nee All the way. Werkelijk de ervaring geleefd. Met alle hoogte en dieptepunten die er bij het leven horen als je het ten volle leeft.
Net zoals het thuisonderwijs. Dat is iets wat lastig (oftewel onmogelijk) om legaal te realiseren is in Nederland. Toch hebben we wekenlang 100% gewijd aan het geven van thuisonderwijs. Door het te doen, door het te leven. We hebben werkelijk kunnen ervaren hoe het voor ons als gezin is om op onszelf aangewezen te zijn, hoe het is om de kinderen te unschoolen. Dit hadden we nooit ervaren als we keurig de regeltjes hadden gevolgd.
Het mooie is dat we momenteel niet kiezen voor Hongarije als permanente woonplek en ook niet kiezen voor thuisonderwijs, niet omdat het onmogelijk is, maar omdat andere wegen zich aandienen.
Het blijft voor mij een zoektocht naar balans in een wereld vol onrust, chaos, disbalans, onderdrukking etc. Deze laatste dagen in Schiedam in ons huis voelen vreemd, onwennig. Veel herinneringen komen boven…Gister zijn we voor het eerst naar Drenthe gereden en ook dat voelt vreemd en onwennig. De vragen ‘Wat doe ik hier’? komen op. Het loslaten van ons ‘oude leven’ vermengt met gedachten over ‘een nieuw begin’ wisselen elkaar continue af. Alsof ik elk element ervan moet doorleven. Het voortslepend proces waar soms geen einde aan lijkt te komen, vergelijkbaar met de wereld waarin we nu leven. Een heen en weer tussen een gevoel van onmacht, een realistische blik op de wereld waarin zoveel wreedheden aan het licht komen, waar het onveilig voelt, en een gevoel van vertrouwen, de mens die evolueert, hoger trilt, waarin ik merk dat mensen elkaar weten te vinden, waar nieuwe liefdevolle initiatieven en mogelijkheden ontstaan.
Het idee van ‘de nieuwe wereld is er al, je kiest zelf je eigen tijdlijn versus de blik die ik werp op de wereld die steeds dwingender wordt en onderwerpen tussen familieleden steeds meer taboe. Het is een navigeren tussen de verschillende realiteiten, tussen realistisch en waakzaam zijn en loslaten van angst en vol vertrouwen een lichte plek visualiseren en daarmee manifesteren. Voor mij kan het 1 niet zonder het ander. Er is geen 1 manier of weg…afgelopen jaar kozen wij vanuit intuïtie, gezond verstand, innerlijk kompas, lef, soms bluf, soms angst, soms verdriet of wanhoop.
Niet de makkelijkste weg, gewoon meedoen was makkelijker geweest…wel heel echt en met een liefdevolle intentie. Om bij te dragen aan die nieuwe wereld, om te beginnen bij mezelf en dogma’s, overtuigingen los te durven laten, te verruimen, te verdiepen, mogelijkheden te zien…te durven springen…zie ik je daar?
Ik ben
tekst: Martha Krul: ‘Het is best een heftige periode waarin wij nu zitten. Op weg naar het portaal 11-11. De doorgang naar de nieuwe mens. Loslaten van alles wat je in de 3D wereld hebt meegemaakt. Loslaten betekent hier, geen aandacht meer aan schenken. Niet achterom, maar vooruit kijken. Niet meer in die angstige lage energie gaan zitten. Die verbindingen loslaten en je richten op het licht dat je roept. Dat je uitnodigt. Je bent zo welkom. Je mag over die drempel heen stappen. Je doet het niet alleen. Je mag je gedragen voelen. Dat is de werkelijkheid. In de energie is geen afscheiding, alleen maar verbinding. Voel je gedragen en je manifesteert die veiligheid. Kijk vooruit. Het achterliggende heeft je gemaakt tot de mens die je NU bent. Je hoeft niet meer door emoties heen. Je mag je emoties gewoon herkennen. Dat is de functie van de achter je liggende tijd. Je hebt daar allerlei vormen van emoties leren kennen. Nu herken je ze. Maar niet om je ermee te verbinden. Laat los en voel dat het licht aan je “trekt”, liefdevol wordt je er naar toe gezogen. Jij bent al de nieuwe mens. Jij zal dat voelen, wanneer je het voelt zal het versterken. Dan manifesteer je je nieuwe tijdlijn. Alles is er al. Jij mag loslaten en gaan….. Welkom’
eigen tekst:
Zo bijzonder om op een andere tijdlijn te leven die toch zo overeenkomt met het collectief, met het universum…als ik Martha’s teksten lees lijken ze altijd zo hetzelfde, maar als ik me in de synchroniciteit beweeg verwoorden ze precies waar ik me bevind…het zijn subtiele veranderingen, stapjes vooruit…Ik voel zo’n rust in mezelf nu ik de laatste restjes van het oude heb losgelaten. Geen onrustige hartkloppingen meer, geen gedachten over hoe het was, geen verlangen dat het weer was zoals vroeger…geen heftige emoties van boosheid, onbegrip, machteloosheid en verdriet. Soms komt er emotie door me heen naar buiten, maar ik ga er niet meer in mee, ik laat het eruit stromen en aanschouw. Het klinkt wellicht wat ‘robot’ achtig, stoicijns en gevoelloos, maar dat is het niet. Ik voel een grote compassie en ik ben een mens met allerlei gevoelens en emoties. Toch is er iets veranderd en ben ik in het nu met nieuwsgierigheid en vertrouwen naar de toekomst. Ik geef me over aan de stroom van synchroniciteit…ik geef me over aan datgene waar mijn weg toe leidt…ik voel een vrijheid in mezelf die ik niet voor mogelijk hield…dus dit is die behoefte aan vrijheid die ik al mijn hele leven zocht…Loslaten geeft zoveel ruimte, zoveel oude patronen, oude systemische onuitgesproken zaken heb ik door me heen laten gaan, heb ik mee gewerkt, heb ik aandacht aan gegeven…en nu voel ik een afronding van deze fase…het is tijd om verder te gaan, voorbij mijn zelfopgelegde grenzen en beperkende gedachten. Ik ben licht, ik ben liefde, ik ben trilling, ik ben waarheid, ik ben….🙏🏼
2e chakra
https://www.theblushersmanual.com/stop-blushing-with-hara—a-technique-from-aikidonbsp.html
https://thriveglobal.com/stories/the-hara-chakra-activating-the-power-of-your-sacral/
https://www.healthline.com/health/mind-body/sacral-chakra#what-does-it-do
Zo zie ik het voor me
Ik word wakker gezongen door de vogeltjes, met een kalm gevoel rek ik me eens lekker uit na een goeie nacht slaap. Ik voel me uitgerust en begin de dag vol energie. Rogier is er al uit, hij staat 2 keer per week om 6.00 uur op om het brood af te bakken. Hij heeft een lekker muziekje opgezet. De hond doet al zijn eerste ochtendwandeling buiten in de tuin. Na een korte douche (de laatste 2 minuten koud) kleed ik me aan en ondertussen druppelen de kinderen ook de badkamer binnen. Ze hebben zin in vandaag, de 2 oudsten gaan met hun klas een hele dag het bos in, waar ze hun skills kunnen laten zien, houthakken, vuur maken, een hut bouwen, bomen herkennen, eetbare planten. ’s avonds gaan ze hun eigen gemaakte stoofpot koken boven een vuurtje en weerwolven met elkaar. De jongste heeft net een project afgerond rondom dromen en vandaag gaan ze hun eigen dromenvanger maken. Iedereen neemt iets lekkers mee voor de lunch, ze staat te popelen.
Ze lopen met elkaar naar school en ik geniet nog even van een kopje thee in alle rust en ruim de ontbijtspullen op. Het brood was weer heerlijk, er gaat niets boven zelfgebakken brood. Rogier heeft vandaag een dag de diepte in met zijn team, een jonge groep mensen die zo leergierig zijn, ik zie hem met de dag jonger worden van deze gasten. Hij geeft ook op een aantal scholen aikido les samen met een vriend. De dagen zijn gevuld, maar gelukkig is er ook volop tijd voor hem om lekker bezig te zijn in de grote schuur waar een eigen dojo/healing ruimte komt. Er komen vaak vrienden langs om verder te brainstormen. Na de release van het Hira boek komen er regelmatig mailtjes binnen met vragen over het boek en zo is het idee ontstaan om een groep te creëren waarin er dieper op de tekst ingegaan kan worden.
Onze plek wordt steeds dynamischer, zo voelbaar in de energie, mooie combinatie tussen verstilling en sprankeling, maar net op welk moment van de dag je er bent.
Ook mijn dagen zijn gevuld met uiteenlopende dingen. 2 dagen in de week ontvang ik ouders die vastlopen of vragen hebben mbt hun kind(eren). Dat zijn de dagen dat de kinderen wat langer op school zitten. Ik ga dan naar mijn werkplek op 15 minuten fietsen in het centrum. Samen met een aantal andere therapeuten heb ik daar mijn kantoortje, een fijne lichte plek. Het park ertegenover leent zich goed om zo nu en dan met mensen te wandelen, ipv tegenover elkaar te blijven zitten. Het zijn vaak intensieve gesprekken, waarin allerlei emoties de revue passeren. ’s middags lunch ik gezamenlijk met de andere werkers, we maken omstebeurt een soepje.
1 dag in de week help ik op de school van de oudste kinderen. Ik ondersteun de kinderen bij hun projecten…
En dan het werk met Rogier samen, het begint zo langzamerhand echt vorm te krijgen. Nooit gedacht dat ik zo gemakkelijk voor een groep zou kunnen staan. Het was eerder mijn grootste nachtmerrie…maar op de een of andere manier hebben we onze flow gevonden. De groepen verschillen nogal, het gaat over heling, over relaties, over seksualiteit, over open met elkaar communiceren, over aanraking, over logion 114. Elke keer is het weer anders en het is in de dynamiek van de groep dat de magie ontstaat.
1 dag in de week is helemaal voor mezelf, dan werk ik in de tuin, of lees ik een boek, dan schrijf ik over mijn ervaringen, dan rommel ik wat in huis.
In de weekenden is er volop gezinstijd. We maken regelmatig tochten met onze camper, gewoon een weekendje ergens in de natuur of juist aan de rand van een stad om zo steeds de wereld meer te ontdekken. De vakanties maken we er natuurlijk langere tochten van. Er komen ook regelmatig vrienden van de kinderen over de vloer, ook super gezellig. We hebben een eigen plek voor ze gebouwd in de tuin waar ze samen kunnen komen. Ook bij andere vrienden kunnen ze terecht. De jongste heeft een paar leuke vriendinnen en samen leven ze nog heerlijk in hun fantasie wereld. Lekker verkleden en toverdrankjes maken, buiten spelen, slootje springen…
Het leven is goed….
Marktplaats
De komende dagen gaan wij meer spullen op marktplaats zetten, voor de verkoop. Indien U naar de foto’s gekeken hebben die wij voor de verkoop van het huis gemaakt hebben en dingen hebt gezien die U mooi vindt kunt U ons een mail sturen. De meeste dingen gaan in de verkoop, dus als U er een redelijk bedrag voor over hebt, komen wij er vast wel uit. Behalve zeer kleine en lichte voorwerpen, graag in Schiedam ophalen.
https://www.marktplaats.nl/u/buurman-de-la-rambelje/14164893/
Sterker door toegevendheid. S. Robinson
We verschijnen op aarde, als van elkaar gescheiden wezens met een verschillende bestemming. Maar zoals elke afzonderlijke regendruppel deel uitmaakt van de zee, zo maken wij deel uit van de oceaan van bewustzijn. Het lichaam van God. Bereik liefde en innerlijke vrede door er volledig op te vertrouwen dat wij alleen 1 familie zijn. Leg de lat van angst, jaloezie en wrok af; Kijk op, op de vleugels van begrip en ga het land van mededogen binnen, waarbinnen geen beperkingen zijn (ook niet zonder QR code) – Dan Milleman
Sommigen denken dat we sterker worden door vasthoudendheid; soms worden we het door toegevendheid. Sylvia Robinson
Leven vanuit het Hart
Desiderata – Blijf …….
Desiderata
Wees kalm te midden van de haast en het lawaai;
bedenk welk een vrede er kan heersen in stilte. / gedenk hoe vredig de stilte kan zijn
Sta op goede voet met alle mensen,
maar zonder jezelf geweld aan te doen.
Zeg je waarheid rustig en duidelijk,
en luister naar anderen, zelfs als zij saai en onwetend zijn:
ook zij hebben hun verhaal.
Mijd luidruchtige en agressieve mensen: zij belasten de geest.
Als je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel kunnen worden of verbitterd, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan jijzelf.
Verheug je over wat je hebt bereikt, evenals over je plannen.
Houd belangstelling voor je werk, hoe nederig dat ook moge zijn:
het is een werkelijk bezit in het wisselend fortuin van de tijd.
Betracht voorzichtigheid bij al je zaken, want de wereld is vol bedrog.
Maar laat je niet verblinden voor de bestaande deugd:
veel mensen streven hoge idealen na, en overal is er heldendom in het leven.
Wees jezelf.
Veins vooral geen genegenheid, maar wees evenmin cynisch over de liefde.
Want bij alle dorheid en ontgoocheling is zij eeuwig als het gras.
Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht aan om beschermd te zijn bij onverwachte tegenslag.
Maar laat je gemoed niet verontrusten met een spookbeeld.
Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren.
Volg een gezonde discipline, maar wees daarbij zacht voor jezelf.
Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren.
Je hebt het recht om hier te zijn.
En of je er nu iets van begrijpt of niet, het heelal ontvouwt zich toch zoals het hoort. Heb daarom vrede met God, hoe je je Hem ook voorstelt.
En wat je werk en je aspiraties ook mogen zijn:
bewaar vrede met je ziel in de lawaaiige verwarring van het leven.
Met al zijn ijdelheid/ondanks alle geveinsdheid, zwoegen/geestdodendheid en vervlogen dromen is dit nog steeds een prachtige wereld.
Wees waarachtig/zorgvuldig. Streef naar geluk.
(bron: teksten zijn gekopieerd van verschillende vertalingen van een tekst in het Engels. 1 daarvan vond ik op een toilet van een heel schattig huisje hier in de buurt.)
Het geloof in de goedheid van de mens.
Ik geloof er niet in. Het is niet nodig te geloven. Het is belangrijk als volwassen mens te weten.
Te weten dat als er geen goedheid in mensen is, en als niet genoeg er naar handelen dan:
Zouden wij hier nog Duits spreken en zou ondertussen Nederlands op scholen verboden zijn.
Dan zouden wij nog een schijntje betalen voor onze specerijen uit het verre Indonesië en zouden we nog steeds mannen sturen om de indische mensen daar met harde hand te onderdrukken
We zouden via sms stemmen bij een bokswedstrijd of de verliezer mocht blijven leven of dat hij afgemaakt moest worden.
We zouden nog steeds bepaalde mensen verhandelen en als slaven houden, deze zouden dan in de derde klasse van de trein rijden en in een bus achterin.
We zouden ………..
We hebben als mensheid al zulke grote stappen gemaakt. Van een meer dierlijke manier van samenleven naar een ontwikkeling van een moraal.
Er was een tijd dat wij in een feodaal systeem leefden. Het was onder andere de Hongaar Kossuth en zijn metgezellen die er voor zorgden dat de adel ook voor de rechter most komen, ipv zich onaantastbaar waande, boven de wet stond, immuniteit bezat.
En de Hongaren lieten zich op hun beurt weer inspireren door de Belgen, die landbouw hervorming hadden doorgevoerd. In plaats van een vorm van slavernij, waarbij de boeren pachten en veel van hun opbrengst moesten afstaan, kregen ze hun eigen land en werden ze zelfstandige boeren.
Terugkijkend en ook zeker in het heden, is het helemaal niet nodig om te geloven. Weten dat iedereen de potentie in zich draagt. Het in sommige tijden moeilijk, of zelfs gevaarlijk kan zijn er naar te leven en handelen. Mensen als Gandhi, Krishnamurti, en nu Satish Kumar met zijn new story van dominion naar het leven als inter beings, mede geïnspireerd op Thich Nhat Hanh.
Vrijheid, gelijkwaardigheid en broederschap…. we lijken nog steeds in de goede richting te willen bewegen, maar er te gelijkertijd nog niet zijn.
En dat terwijl mensen op vele manieren, vooral met behulp van technologie steeds meer verbonden raken.
Weet dus dat ieder mens zowel slechte als goede dingen in staat is.
Het is dan vooral de context, de omgeving die bepalend lijkt.
Meneer Zimbardo heeft er in het Stanford Prison experiment heeft inzicht in kunnen verkrijgen.
Desondanks blijft het de vraag:
Is de mensheid al gestopt met van overheidswege martelen?
Worden de kleren die je aan hebt echt niet gemaak onder omstandigheden die lijken op slavernij?
Betalen de rijke landen eerlijke prijzen voor producten aan boeren in de arme landen?
En als het antwoord op de vraag nu, nee is….
Kunnen wij het dan niet weten, kunnen wij er dan niets aan doen?
Als we een contact app kunnen ontwikkelen, kunnen we de bovenstaande vragen ook beantwoorden.
En kunnen we er iets aan doen.
Gaan we er iets aan doen.
De wereld een stukje mooier achterlaten dan wij haar hebben aangetroffen.
AHO
als laatste een quote
We have to walk in a way that we only print peace and serenity on the Earth. Walk as if you are kissing the Earth with your feet.
Thich Nhat Hanh
School
School
We kunnen de kinderen niet uitschrijven bij hun scholen in Nederland, zolang we geen nieuwe school voor ze hebben gevonden. Onder het mom van ‘we moeten het dossier kunnen overdragen’, informeren de scholen of we al een school hebben.
Gaan ze dit dossier vertalen naar het Hongaars? Want ze kunnen hier geen Nederlands en ook niet zo goed Engels? Ik heb het ze gevraagd 🙂
Zouden kinderen uit Syrië, Somalie of Ghana die naar Nederland komen ook hun dossier moeten overhandigen aan de Nederlandse scholen?
Of zou het toch vooral controle zijn of de kinderen wel onderwijs krijgen hier in Hongarije?
Zouden we (weer) te maken krijgen met de leerplichtambtenaar? Ben benieuwd…
Ondertussen, totdat ze naar school gaan omdat we eerst de koop rond willen hebben, geven we thuisonderwijs. Hier een overzicht:
Ochtend
8.30 – 9.00 ontbijten, helpen klaarmaken havermout
9.00 – 10.00 Hongaars (met elkaar, spreken en schrijven)
thema van vandaag, werkwoorden en zelfstandig naamwoorden mbt het onderwerp school, zodat ze zich op hun nieuwe school kunnen voorstellen, en zodat ze weten wat het begrip rekenen is en taal, schrijven etc. Ze kunnen al tellen en
10.15 – 11.15 lezen (in mooie inspirerende boeken)
11.15-11.45 lunch maken (kookles) (soep/salade)
12.00 – 13.00 lunchen / buiten spelen
Middag
13.00-14.00 rekenen (verschillende opdrachten, vandaag maken ze een plattegrond van ons (bijna) nieuwe huis en gaan ze oppervlakten en inhoud berekenen.
14.00-15.00 middagproject, vandaag gaan we van leem een kleine oven maken en de oudste gaat leren vuur maken met een vuursteen, zelf hout hakken
Komende projecten:
- boomhut bouwen,
- mindmap over het gebruik van een zakmes
- Moestuin aanleggen en onderhouden
- Koken
Tijdens het bouwen, koken, schrijven, mindmaps maken integreren we de rekenles. Tijdens het klussen en verbouwen gaan ze zelf bouwmateriaal berekenen, hoeveel dakpannen zijn er nodig? Hoeveel liter verf? Hoeveel goulash maak je voor 5 personen? Hoe deel je de moestuin logisch in?
Ook het leren van de taal is iets wat de hele dag terugkomt. Zelf in het Hongaars bestellen in een restaurant, of iets kopen in een winkel, het buurmeisje wil ze graag helpen met de taal en zij wil Engels leren.
Vanaf volgende week maken we contact met een lerares die Hongaarse privé lessen aanbied voor kinderen, zo komt er een goede basis om de taal steeds meer eigen te maken.
Verder helpen ze met het avondeten, stellen ze de hele dag door tientallen vragen, tekenen en schilderen ze veel, spelen veel potjes schaak, leren ze over doorzetten, vertrouwen, tot rust komen, zichzelf vermaken, met elkaar omgaan. We masseren elkaar regelmatig, ook de kinderen leren dit spelenderwijs, het leven zelf heeft zoveel te bieden
Het hele emigreren een boost levenservaring. Aanpassen aan een nieuw land, vrienden maken in een andere taal, alles los gelaten wat bekend was.