Hira: ‘Ja, helder. 4.4 Ik geloof in het goede van de mens’
Manus: ‘Dat is toch vrij naïef. Het lijkt mij duidelijk dat mensen in staat zijn tot gruweldaden, dwangmatig liegen, bedriegen en nog veel meer. En de mens is in staat tot het meest prachtige en liefdevolle handelen. Dat is dus een weten en daar is geen geloof voor nodig.
Dan is vervolgens de vraag, benader ik iemand met een open vizier, met achterdocht of met het uitgangspunt dat iemand de beste liefdevolle intenties heeft.’
Hira: ‘Hoe doe jij dat dan? Ben jij achterdochtig?’
Manus: ‘Nee, ik ben veel te naïef geweest in het verleden. Maar, ik moet er nu voor waken, nu ik meer wakker ben, dat ik inderdaad niet mensen gelijk met achterdocht benader. Ik blijf het overigens lastig vinden. En jij?’
Hira: ‘Ik vertrouw mensen niet. Kan het alleenmaar meevallen. Haha.’
Manus: ‘Dat klopt. Toch ben je hier naartoe gekomen en mij in vertrouwen genomen met bijvoorbeeld je levensverhaal.’
Hira: Ja, dat klopt. Kan ik niet echt goed uitleggen, geloof ik. Mijn moeder was nogal overtuigend, denk ik. En ik vond dat het tijd was om een sprong te wagen. Ik had voor mijn gevoel niet zo veel te verliezen. Zullen we naar de volgende?
+31 616097858 info@innerlijkinzicht.com
Hira: ‘4.3 Alsof het ergens ander beter is?’
Manus: ‘Wordt in Nederland wel gebruikt als mensen kritiek hebben op bijvoorbeeld het politieke systeem. Dat het niet heel democratisch is, te bureaucratisch of corrupt. In ieder geval willen mensen die het niet fijn vinden als er kritiek wordt geuit dan roepen: ‘Wat wil je dan. In een dictatuur wonen zoals, ….’ Dan noemen ze een lijstje landen die door het nieuws als bananenrepublieken worden afgeschilderd. Een typische dooddoener. Alsof je blij moet zijn als je beroofd bent, want je leeft nog en het had veel erger gekund. Natuurlijk wil niemand in een dictatuur leven. Dat is het punt niet. Lijkt me helder toch? Next?’
Hira: ‘De volgende dooddoener is. 4.2 Je moet niet alles geloven dat …..’
Manus: ‘Wat men eigenlijk zegt: ‘Ik wil het er niet over hebben. Geen zin om er over na te denken. Geen behoefte om het te onderzoeken. En het woord ‘eigenlijk’ is in dit geval goed gebruikt. Ik zeg het niet vaak, maar hier is ‘eigenlijk’ op zijn plaats. Men slaat met deze opmerking een gesprek dood. En het is ook nog eens neerbuigend. Zo van: ‘wat naïef, dat jij alles wat je op het internet leest gelooft. Oh, ik heb zo op mijn tanden moeten bijten, mij moeten inhouden als iemand dit zei. Ik voel het nu ook weer gelijk. Kan dan zo boos worden. Ga alsjeblieft naar de volgende.’
Hira: ‘Dan komen we bij het vierde onderdeel, de dooddoeners. Grappig woord. De eerste is 4.1 Zo is het nou eenmaal. Die spreekt voor zich lijkt me. Hoeft niet echt een toelichting. Trouwens dit kennen zij ook in Japan. Wij zeggen dan shouganai wat zo veel betekent als, “Er is niets aan te doen.” Dat wordt veel gezegd.’
Manus: ‘Oh grappig. Als je nog meer herkent wil je dat dan zeggen en ze er bij zetten in de mindmap?’
Hira: ‘Ja doe ik, wil je dan ook de Japanse tekst of alleen de vertaling?’
Manus: ‘Nee, met de Japanse tekst, dan kan ik het nazoeken. En ook als het kan fonetisch, want dan weet ik hoe het wordt uitgesproken.’
Hira: ‘Nu jij dit allemaal zo zegt, begin ik pas te zien hoe raar het is dat mensen, inclusief mijzelf, zo makkelijk berusten en zich er bij neerleggen als iemand dit zegt. Ik kan me inderdaad voorstellen dat het super irritant kan zijn.’
Hira: ‘3.3 Strijd tussen goed en kwaad. Weer met een filmpje.
Manus: ‘Nog zo een fijne stem. Die van Alan Watts. Click er maar op. Het gaat om maar een paar zinnen.’
Hira klikt op het filmpje en deze begin bij het begin. Alan watts aan het woord. Hij spreekt met bewondering over Carl Jung. En dan zegt hij het:
“En allereerst wil ik de aandacht vestigen op een fundamenteel principe dat ten grondslag lag aan al zijn werk en dat het meest buitengewoon werd geëxemplificeerd door Jung zelf als persoon. En dit is wat ik zijn erkenning van de polariteit van het leven zou noemen. Dat wil zeggen, zijn verzet tegen wat naar mijn mening de rampzalige en absurde hypothese is dat er in dit universum een radicaal en absoluut conflict is tussen goed en kwaad, licht en duisternis dat nooit, nooit, nooit geharmoniseerd kan worden.”
Hira: ‘Maar Manus, er zijn ook heel veel mensen die zeggen dat het wel bestaat. Waarom zou deze meneer gelijk hebben? Dit bewijst toch niets.’
Manus: ‘Daar heb je een punt. Tenminste, het brengt mij niet aan het twijfelen, maar ik snap dat het voor jou niet overtuigend is. Tja, daar heb ik zo snel niet een antwoord op, anders dan dat ik het verhaal van de strijd tussen goed en kwaad nooit heb geloofd. Ik heb het Altijd gezien als een metafoor, maar niet als een realiteit. En dus, als iemand anders, waar ik respect voor heb dat bevestigd, dat ook zegt, dan is dat voor mij belangrijk. Ik snap dat jij daar anders naar kijkt. Ik kom er op terug. Wat is de volgende?’ #todo goed and kwaad
Hira: ‘3.2 Dominantie. Hier staat ook een filmpje bij, zal ik die ook kijken?
Nee, laat die nog maar even. Die is leuk voor een andere dag later deze week. Ga maar verder naar de volgende.’
Hira: ‘Dat is onze natuur en begint met 3.1 Controle. Je hebt er een filmpje bij gezet. Zal ik dit kijken?’
Manus: ‘Ja doe maar. Dan dat spreekt voor zich.’
Ze klikt op het filmpje. Wat een heerlijke stemmen zijn er toch in de wereld. Stemmen die een rustgevende uitstraling hebben. Een diepe trilling. Zo zeker.
Manus: ‘Lijkt me helder toch? Als zo veel mensen al moeite hebben om hun eigen ambitie te kunnen beheersen, hebzucht, drang naar macht, aanzien. Ik vond het zelf ook best lastig om het allemaal los te laten. Wel blij dat het me is gelukt. De illusie van controle heb ik al lang niet meer, nooit gehad denk ik. De enige manier om er achter re komen is door er tegenin te leven. Sommige mensen vinden het heel belangrijk om op tijd te komen. Dan is het goed om eens een paar keer te oefenen door te laat te komen.’
Hira: ‘Maar je gaat toch niet expres te laat komen?’
Manus: ‘Waarom niet?’
Hira: ‘Dat is toch vervelend voor mensen.’
Manus: ‘Misschien is het wel vervelend om steeds zo stipt te moeten zijn. Ik heb ooit een sjamaan ontmoet die maakte afspraken met mensen op drie momenten in de dag. In de ochtend, in de middag en in de avond. Afspraken op de minuut lijken heel vanzelfsprekend, omdat iedereen er aan mee doet hier in westerse samenlevingen. Maar het is niet vanzelfsprekend, als je je horizon vergroot.’
Hira: ‘Ja, maar dat kan toch niet. Dat gaat toch nooit werken?’
Manus: ‘Luister naar jezelf. Nee, niet in hoe wij deze maatschappij hebben ingericht. Dan niet. Misschien moeten we dat eens heroverwegen? Genoeg hier over. Door naar de volgende.’
Hira: ‘2.3 Egoloos door het leven?’
Manus: ‘Wat is het ego?’
Hira: ‘geen idee. …. Ik heb wel een idee, maar om nu in een paar zinnen het te omschrijven. Ik weet het niet .’
Manus: ’Zoek het eens op?’
Hira: ‘Hier op Psychology Today staat: “the “I” that is capable of referencing the self and making decisions”.
<https://www.psychologytoday.com/us/blog/theory-knowledge/202105/what-is-the-ego>
Manus: ‘Ók, dus ons zelf bewustzijn en onze identiteit. Kan je zonder zelfbewustzijn? Men zegt wel eens dat iemand een groot ego heeft, maar kan iemand ook zonder? Dan zouden we allemaal in een soort van memento terecht komen volgens mij.’
Hira: ‘Oh, ja dat je wakker wordt en jezelf niet meer herinnert, herkent, bedoel je dat?’
Manus: ’Ja, precies dat! Wat wel kan is het huidige beeld van jezelf drastisch veranderen. Afbreken en dan opnieuw opbouwen. Maar zonder, is zeggen, dat je ook wel zonder ledematen zou kunnen leven of zoiets. Volgens mij was dat het wel toch met de new age valkuilen? Wat is het volgende thema?’
De volgende is; 2.2 Tijd en materie bestaan niet, …. het is allemaal leegte.’
Manus: ‘Een tafel zou niet bestaan. Het is meer leegte dan materie. Ik zou zeggen, doe ze dan weg, dan kan je er ook niets op zetten toch? Er is een groot verschil als je een brood bakt, of je het een paar uur of een hele nacht laat reizen. En ik denk dat de tomaten die in Duitsland wasserbombe worden genoemd zo smakeloos zijn, omdat die gekweekt worden in 24 uur daglicht en geen nacht kennen. Maar dat kan ook het gebrek aan grond zijn, omdat ze op piepschuim of een ander synthetisch iets groeien. Zou ik wel eens willen uitzoeken. Kijk, als je sommige mensen moet geloven, dan bestaat niets. De tijd niet, de materie niet, niks niet. Toch gaan deze mensen ook gewoon door met leven, zichzelf voeden, aankleden en nemen plaats op een stoel en gaan liggen in een bed, om daar bepaalde tijd te slapen. Dan zijn er mensen die zeggen te kunnen leven op prana, maar ik vraag me af of het dan ook mogelijk is om zwaar fysiek werk te verrichten. Voor en na het leven kan onze ziel leven op kosmische energie, maar hier zijn we geïncarneerd. In het vlees en dat vlees heeft voeding nodig om goed te functioneren. Ja, het is een manier van kijken.
Kijk en dus vind ik het nu wel tijd voor een sandwich. Wil jij mij er één geven? Neem er zelf ook één als je trek hebt. Ok, volgende. We gaan lekker.’
Hira: ‘We gaan naar het kopje ‘”new age trap”. 2.1 Voorwaardelijke liefde is iets slechts. We gaan naar een tijd van onvoorwaardelijke liefde.’
Manus: ‘Volgens mij kunnen we daar nu wel kort over zijn toch? Je moeder die lekker voor je kookt. Dat doet ze met onvoorwaardelijke, feminiene liefde. Als ze je zou willen leren koken. En als zij wil dat je goed leert koken en ook kritisch durft te zijn als het nog niet goed is, of je er met de pet naar gooit, dan is dat voorwaardelijke liefde. Iemand leren koken is liefde. Dan wil je iets aan iemand geven, iets kostbaars. Net als dat Sensei mij veel leerde en maar bleef corrigeren. Voet hier, let op je ademhaling, glimlach, …. Hij zei niet bij de eerste poging, ‘oh, wat doe je dat toch geweldig Manus’.’
Hira: ‘Wat is met de pet er naar gooien?’
Manus: ‘Ja goeie. Je ergens met een jantje-van leiden van afmaken.’
Hira: ‘JANTJE-VAN-LEIDEN? Jaaah, nu weet ik wat het betekent.
Ik barst in lachen uit.
Manus: ‘De term ‘onvoorwaardelijke liefde’ ontkent dat liefde ook voorwaardelijk kan zijn. Dus we gaan naar een ‘nieuwe dimensie’ van ON-voorwaardelijke liefde, een ontkennende term? Voor mij is dat contrair aan vijf dimensionaal denken, waarin het juist allebei bestaat. Er zijn momenten dat ik onvoorwaardelijk van mijn kinderen hou en er zijn momenten dat ik voorwaarden stel, dat ik grenzen stel, dat ik een oordeel vel, dat ik vind dat ze beter hun best kunnen doen, dat ik ze motiveer. Dit hebben we al besproken toch?’
Hira: ‘Ja, zeker. Ik vind het fijn om het nog even kort en bondig op te schrijven. Ik ben zo gewend geraakt een hekel te hebben aan voorwaardelijke liefde. Het heeft bij mij een negatief smaakje.